Al jaren was ik van plan om de geschiedenis van ons huis in Azillanet vast te leggen. Ik ben degene die ordners vol historische stukken bezit, waarvan op den duur niet meer duidelijk is wat er toen speelde.

Hoe we een huis hebben gezocht met drie teams en uiteindelijk unaniem voor dit ene huis hebben gekozen.
Dat een van de eerste dingen was de asurnen van onze ouders daar naartoe te halen en ze her te begraven in het grotje in de tuin. Zo gezellig als je daar aan komt om ze even te begroeten. Ze liggen daar lekker warm en droog.
Denk aan het hele gedoe rondom de aanleg van het zwembad met monsieur Verrier, die tegen Bing zei: ‘mais monsieur Tan, nous sommes des amis’ en ondertussen ons vijf oren trachtte aan te naaien.
De aanleg van de binnentrap, de verschillende mogelijkheden die de revue zijn gepasseerd en die uiteindelijk in briljant ontwerp zijn uitgemond.
Ik was zelf alweer wat details vergeten. Het was dan ook leuk om met Bing en Frans terug te kijken hoe we alles voor elkaar hebben gekregen. Er is zoveel gebeurd sinds de aankoop in 1999.
En dit is uiteindelijk het boek geworden. Een mooi document ook voor de volgende generatie.

Joes, Bing en ik

achterkant boek met onze ouders